Sala ćwiczeń Mord-Sith Cary

O nie... Znowu to samo... Ale jaki miał wybór? Żadnego. Posłusznie podniósł ręce.

(No wiesz Sad

A tak się starałem Razz

)

- Dobrze... Ale najpierw musimy jeszcze zrobić coś z tym - pomachała trzymanym w ręku łańcuchem od obroży. - Podnieś mnie.

(No widziałam, że się starałeś. I było fajnie Wink

Ale w każdej chwili może Lord Rahl wejść, więc powinnam cię potresować trochę Very Happy

)

Nagle drzwi otworzyły się gwałtownie i do sali wszedł Lord Rahl. Szybkim krokiem podszedł do Cary i jej pieszczoszka. Już miał zadać pytanie, ale jego uwagę przykuły kosmyk włosów, który wyplótł się Carze z warkocza oraz przyspieszony oddech zarówno Mord-Sith jak i Karego. Lecz na podlodze nie było nigdzie widać krwi, więc to nie było zmęczenie po tresurze..

- Co tu się się dzieje? - zapytał ozięble.

Twarz Mord-Sith stała się poważna i całkowicie bez wyrazu.
- Tresura - padła krótka, rzetelna odpowiedź.

Pokłonił się Rahlowi choć nienawidził tego człowieka najbardziej na całaym świecie. Spoglądał w w podłogę i nie ruszał się choć bardzo chciałby rzucić się mu do gardła. Zachowywał się tak tylko ze względu na Carę... Nie chciał aby przez jego wybryki Rahl znów ją skrzywdził...

Rahl spojrzał ponownie na Carę, którą Kary przed chwilą postawił na ziemi.
- Naprawdę? - spytał złowieszczo. - No to popatrzmy...

Cara cały czas delikatnie zerkała na karego, blagając dobre duchy, by ten nie wymyślił czegoś głupiego. Skłoniła się Rahlowi.
- Tak jest.
Skuła Karego i zaczęła przejeżdżać Agielem po jego żebrach, aż zaczął krwawić.
- Chciałeś go o coś spytać, Lordzie Rahlu? - spytała, nie przerywając.

Rahl przeniósł zimne spojrzenie z Cary na Karego.
- Właściwie już od jakiegoś czasu nurtuje mnie pewna myśl.... Dlaczego chciałeś mnie zabić?? - syknął Rahl przez zaciśnięte zęby.

Przez ból ledwo mógł mówić.
- Są dwa powody... - powiedział przez zaciśnięte zęby - Pierwszy.. To taki... Że cię nienawidze... A drugi... To było zlecenie...

- Nienawidzisz mnie... - powtórzył obojętnie Rahl - Nie ty jeden. Zlecenie mówisz? No to już bardziej intereująca kwestia. Kto ci zlecił taką... chorą... misję? Przecież było wiadomo od początku, że jest ona skazana na niepowodzenie. Kto był na tyle głupi? Mów!!

Cara stała spokojnie, nie przeszkadzając w rozmowie. Wiedziała, że jak będzie potrzebna, Lord Rahl da jej znać. W momencie, gdy Rahl krzyknął "Mów", wbiła karemu Agiel w brzuch, by podkreślić ważność jego słów.

Nie chciał aby Cara miała przez niego kłopoty ale nie mógł powiedzieć...
- Nigdy się nie dowiesz - wysyczał. Był w stanie mówić mimo bólu jedynie dlatego, że władał nim gniew... Gniew wywołany obecnością Rahla...

- To się jeszcze okaże... - wysyczał złowieszczym szeptem Rahl.. - Dobrze ci radzę, mów natychmiast! Masz.... 2 wyjścia: powiesz wszystko i wtedy ... - rzucił spojrzenie na Carę, a potem ponownie na Karego - i wtedy twojej pani nic się nie stanie. Będzie mogła dalej cię tresować. Jeśli natomiast będziesz milczeć lub skłamiesz zajmę się tobą osobiście...

Spjrzał na Carę a w jego oczach zalśniły łzy...
- Przepraszam, Pani Caro.... - wyszeptał, a nastepnie spojrzał Rahlowi w oczy – Więc jesteś w gorszej sytuacji niz ja – uśmiechnął się perfidnie – bo ty masz tylko jedno wyjście… Uzyskać informacje z mojego martwego ciała!

- Nie kuś mnie... - rzucił Rahl odwracając się do wyjścia. - Nie okazuj dzisiaj zadnej litości kochana - powiedział, mijając Carę.